Szkoła w Dłusku to nie ten oznaczony budynek, to dzisiejsza świetlica wiejska, budynek w czasie wojny ucierpiał, został spalony, i w w latach 50-tych odbudowany, krótka historia szkoły w Dłusku
Wątpliwości to nic złego :)) Brakuje materiału porównawczego aby mieć 100% pewności. Inna rzecz, piszesz o świetlicy czyli nr 20? Dobrze rozumiem? Dom nr 57 jest łudząco podobny do tego co na tej pocztówce , nawet fragment zabudowy gospodarczej jakby się zgadzał...
Wręcz bardzo podobny, ale żadna moja książka o tym nie wspomina, osoby, które znają temat, też nie wiedzą o tym budynku 57 , jako szkole :). Będziemy szukać :)
Świetnie dodarłaś do tej oferty :)) Ale, ale... Jednak bym się spierał z oferentem co do budowy powojennej... Wiem, że mogę wyjść na marudę, ale taki styl budownictwa wiejskiego w Polsce powojennej nie istniał... W każdym bądź razie trudno mi uwierzyć, że taki dom powstał po 1945 r. ... Jednak inna rzecz mnie przekonała, że nie jest to ten budynek szkolny widoczny na tej pocztówce. Ta fotografia jest o tyle dobra, że można dokładnie porównać detale, które są w tym momencie decydujące. To jest inny budynek. Zatem zmieniam. Jeszcze raz proszę o informację czy dom nr 20 to świetlica wiejska. Pytam, bo nie znam miejscowości :)
Tak, dom nr 20 to dzisiejsza swielica, dawna przedwojenna szkola i powojenna, do lat 70- tych, kiedy wybudowano nową szkołę. Parę lat temu, budynek przeszedł remont, cos dobudowano, bo inaczej wyglada kiedy tam mieszkalam. Mam w domu zdjecie, ale nie wiem z jakieo okresu i nie wiem jak dodac, ale najpewniej lata powojenne. W ktorys dxien postaram sie tam podjechac i zrobic fotkę :)
Gospoda w Dłusku- : istniała już w 1840 r. należała do Ferdinand Hartmanna, wybudował na swoim polu piec do wypalania cegieł i sam wybudował budynek gospody oraz stodołę i oborę, posiadał też duże gospodarstwo, jego grób znajdował się niedaleko dzwonnicy na cmentarzu w Dłusku. NAstępnym właścicielem był Franz Rude, ludzie nie lubili go, ponieważ pracował podczas świąt kościelnych i w niedziele, w Wielki Piątek młócił zboże, podczas pracy zginęła młoda dziewczyna (służąca) pracująca w gospodarstwie, maszyna do młócenia wciągnęła jej spódnicę, przewróciła się i uderzyła głową o klepisko, zmarła na miejscu. Rude został osądzony i skazany wyrokiem, sprzedał karczmę Paulowi Kai z Komorowa, Kai sprzedał karczmę Karlowi Ritter, który dzierżawił wcześniej książęcą gorzelnię/browar w Sycowie. Około 1900 Ritter sprzedał karczmę Karlowi Bunk, (który pochodzuł z Erdmannsberg - Hetmanów, do 1921 r. wieś położona w pow. sycowskim, potem przyłączona do Polski). W 1918 Bunk sprzedał karczmę Paulowi Püschner, od którego w 1920 gospodę kupił rolnik Johann Koschig ze Ślizowa. W latach 20-tych karczma spłonęła. Koschig był ciężko chory na serce, dlatego nie podjął się odbudowy, pola przejął jego zięć Paul Kursawe, a ruinę gospody kupił Paul Raedler, ruinę rozebrano, a w zachowanej sali tanecznej urządzono mieszkanie oraz sklep mięsny.
W tej starej szkole uczyła i mieszkała moja teściowa.Jestem na etapie katalogowania jej zdjęć,bo już od kilku lat nie żyje.Sporo wspominała o tamtych realiach pracy,życia itd.
/
ten cmentarz można przypisać do miejscowości Dłusko