Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Jezioro Leniwe
1
 
Jezioro Dereń
5
 
Szczeciński Park Krajobrazowy Puszcza Bukowa
33
 
Potok Ponikwa
1
72 m
Skórcza Góra (72 m n.p.m.)
1
74 m
Wzgórze Chojna (74 m n.p.m.)
80 m
Wzgórze Piekielnik (80 m n.p.m.)
94 m
Piaseczna Góra (94 m n.p.m.)
4
127 m
Czajcza Góra (127 m n.p.m.)
4
138 m
Wzgórze Klasztorne (138 m n.p.m.)
6
148 m
Wzgórze Bukowiec (148 m n.p.m.)
1
Bin
Jezioro Binowskie
12
Cza
Jezioro Czarne (Puszcza Bukowa)
5
Cze
Rozlewisko Czermanowiczów (jezioro Ptasi Raj)
10
Gli
Jezioro Glinna Wąska
7
Gli
Jezioro Glinna Wielka
2
Grz
Jezioro Grzybno (Zgniły Grzyb)
6
Lis
Jezioro Lisie Stawki
2
Pia
Jezioro Piasecznik Mały
5
Pia
Jezioro Piasecznik Duży
6
Ple
Jezioro Plebanka
8
Wil
Jezioro Wilcze Bagno
2
Węg
Jezioro Węglino
5
Węż
Jezioro Wężówka
7
 
 
 
 
  ID: 7125050

Wzgórza Bukowe



 
Wzgórza Bukowe (313.27) – mezoregion fizycznogeograficzny Pobrzeża Szczecińskiego, położony na południowy wschód od Szczecina, na prawym, wschodnim brzegu rzeki Odry – częściowo w granicach administracyjnych miasta (Prawobrzeże), a także przyległych gmin: Gryfino i Stare Czarnowo.
Wzgórza Bukowe to jedno z najwyższych pasm wzniesień morenowych w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego. Widoczne z odległości wielu kilometrów, tworzą zdecydowaną dominantę w krajobrazie obszarów graniczących ...
Wzgórza Bukowe (313.27) – mezoregion fizycznogeograficzny Pobrzeża Szczecińskiego, położony na południowy wschód od Szczecina, na prawym, wschodnim brzegu rzeki Odry – częściowo w granicach administracyjnych miasta (Prawobrzeże), a także przyległych gmin: Gryfino i Stare Czarnowo.
Wzgórza Bukowe to jedno z najwyższych pasm wzniesień morenowych w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego. Widoczne z odległości wielu kilometrów, tworzą zdecydowaną dominantę w krajobrazie obszarów graniczących od południa i wschodu ze Szczecinem. Stanowią wysoki wał morenowy z najwyższym punktem, górą Bukowiec o wysokości 149 m n.p.m., różnicami terenu dochodzącymi do 100 m i z licznymi jarami, parowami i dolinami potoków. Ciągnie się od Regalicy aż po obniżenie jeziora Miedwie. Wzgórza oddzielone są od Wału Stobniańskiego i Wzgórz Warszewskich na zachodzie szeroką na kilka kilometrów Doliną Dolnej Odry. Porośnięte głównie drzewostanem bukowym, dębowym, sosnowym i mieszanym, zwanym Puszczą Bukową, chronioną jako Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”; fragmenty najcenniejsze pod względem przyrodniczym chronione są także w 7 rezerwatach. W Puszczy wytyczono wiele turystycznych szlaków pieszych, rowerowych i konnych. Popularne miejsce wypoczynku szczecinian z doskonałymi panoramami miasta i punktami widokowymi na dolinę Odry. Od północy u podnóża Wzgórz przebiega autostrada A6, a od zachodu droga ekspresowa S3.
Wzgórza są pasem starszych moren (czyli pasm wzgórz utworzonych przez lądolody wcześniejszych zlodowaceń), przekształconych powierzchniowo kilkanaście tysięcy lat temu przez ostatnie zlodowacenie. W budowie wzgórz dominują struktury glacitektoniczne, (związane z działalnością tektoniczną lądolodu) w postaci fałdów, łusek i porwaków, złożone z materiałów wodno-lodowcowych, iłów oligoceńskich i margli kredowych. Często warstwy są pomieszane ze sobą i zalegają niechronologicznie. Z łuskowatym układem warstw geologicznych związane jest bardzo ciekawe zjawisko zanikania potoków. Na terasie kemowej u północnego krańca Wzgórz dominują piaski z domieszką żwirów, wykazujące często ślady warstwowania. Ciągła pokrywa gliniasta rozpoczyna się na obszarze wododziałowym (okolice Kołowa) i rozciąga dalej na południe. W północnej części wyłaniają się na powierzchnię margle i wapienie kredowe, które wciśnięte są jako porwaki w młodsze utwory skalne. Po ustąpieniu lodowca rzeźba Wzgórz była kształtowana przez długotrwałe procesy erozji i denudacji.

Ze względu na dominujące formy rzeźby oraz ich genezę teren Wzgórz można podzielić na:

obszar północny – ze stokami o nachyleniu często powyżej 20° porozcinanymi licznymi głębokimi V-kształtnymi lub trapezowatymi dolinami, z ciekami lub bez. Od zachodu opada wyraźną krawędzią ku dolinie Odry;
obszar środkowy – wysoczyzna morenowa płaska i falista zlokalizowana na głównym dziale wodnym Wzgórz. Stanowi rodzaj wierzchowiny, dość stromo opadającej ku północy i łagodnie ku południowi. Pozostałość powierzchni wysoczyzny pierwotnie budującej to pasmo. Liczne bezodpływowe zagłębienia z oczkami wodnymi i małymi torfowiskami;
obszar południowy – płaska i falista wysoczyzna morenowa oraz sandr z licznymi zagłębianiami bezodpływowymi zajętymi przez jeziora, oczka wodne i torfowiska. Kilka piaszczysto-żwirowych pagórków ozowych.

Za
Pokaż więcej Pokaż mniej