Zamek, sprzężony z fortyfikacjałmi miejskimi w ich południowo-zachodminn narożniku, powstał w pocz. XIV w. Założony na planie zbliżonym do prostokąta, posiadał okrągłą wieżę (powstałą najprawdopodobniej już w końcu XIII w.) w narożniku północno-wschodnim. Od 1559 r. rozpoczęto przebudowę zamku w stylu renesansowym, ukończoną w 1608 r. Wewnątrz pierwotnych murów powstał od południa nowy budynek mieszkalny. Dwa dalsze skrzydła stanęły na zewnątrz omawianego muru, od strony wschodniej i zachodniej. Prócz tego obok wieży umieszczono cały kompleks budynków, przeznaczonych do obrony wjazdu do zamku, który prowadził przez prostokątny barbakan. Mieścił on w dole kazamaty, ponad nimi przejazd z rzędami strzelnic, a wyżej ganek straży. Zamek otrzymał renesansowe dachy z ozdobnymi szczytami, a wewnątrz przy wschodnim, skrzydle krużganki wzniesione przez Adama Hoffmanna, wsparte na wysuniętych kamiennych kroksztynach. Fasady nowej rezydencji pokryto dekoracją sgraffitową, a całość otoczono wałami i fosą z wodą. Zamek częściowo zatracił pierwotne, bogate wnętrza w trakcie restauracji w XIX w. i w 1906 r., uszkodzony w 1945 r., obecnie odbudowywany jest adaptowany dla potrzeb oświaty. Podlegają również konserwacji póżnorenesansowe stropy drewniane i póżnobarokowe dekoracje stiukowe sklepień, zachowane w kilku salach parteru i 1 piętra.
- W latach 1559-1562 wzniesiono przy bramie renesansowy pałacyk (obecnie siedziba Muzeum) połączony z północnym skrzydłem zamku. Osie podziału elewacji akcentują profilowane, prostokątne obramienia okien, a narożnik płn-wsch. ozdabia kolisty, piętrowy wykusz.
