Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Stawy hodowlane, Drogoszowice
Iras (Legzol): Powyższe zdjęcie oraz dwa inne (Dawida Galusa) przeniosłem ze zdublowanego (nieświadomie) obiektu. Obecny obiekt powstał na bazie obiektu wcześniej założonego (na "zasadzie starszeństwa" :)
Stawy hodowlane, Drogoszowice
Iras (Legzol): Skorygowałem opis (brak takiego łowiska w bazie danych PZW) na bardziej ogólny, zmieniłem przypisanie na właściwe (Drogoszowice, Sosnówka jest znacznie dalej) oraz przeniosłem trzy zdjęcia ze zdublowanego obiektu (przypisanego właściwie do Drogoszowic). Obecny obiekt powstał na bazie obiektu wcześniej (według kolejności) założonego (na "zasadzie starszeństwa" :)
Dwór Drołtowice (nowy), Drołtowice
mika: "Neues Haus - Nowy Dom" wybudowany w 1925 r. dla ostatniego właściciela majątku - Stanislausa von Korna. Była to nowoczesna i bardzo komfortowa willa.
Pałac Biskupice, Biskupice
mika: Barokowy pałac - obecnie w stanie ruiny. 29.05.1888 roku właścicielem majątku ziemskiego został starosta powiatu sycowskiego Leo von Busse, wcześniej właściciel dóbr ziemskich w Ose, który ze względów praktycznych chciał mieszkać bliżej stolicy powiatu. Dlatego dokonał on zamiany majątków z dotychczasowym dziedzicem w Biskupicach - Richardem von Buddenbrock-Hettersdorff, który w 1888 r, stał się właścicielem ...
Karczma Karla Erbera (nie istnieje), Stradomia Wierzchnia
mika: Wjeżdżając do Stradomi Wierzchniej / Ober-Stradam od strony Sycowa można było posilić się i odpocząć w gospodzie Karla Erbera / Gasthaus und Fleischerei Karl Erber. W budynku znajdowała się także rzeźnia, a za budynkiem kręgielnia! Gospodę wybudował pod koniec XIX wieku Johann Kopka z żoną Rosiną, z domu Skupin, pochodzili z wioski Włochy / Wallendorf w powiecie Namysłów. Rosina Kopka zmarła w 1910 ...
Wnętrze kościoła, Goszcz
DorotaS: Fotografia przedstawia wnętrze kościoła ewangelickiego w Goszczu.

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Iras (Legzol)
Hellrid
Hellrid
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Alistair
Alistair
MacGyver_74
Sendu
Parsley
Sendu
Rob G.
Rob G.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Linke-Hofmann-Werke AG, czyli od pucybuta do milionera
Autor: Maciej S.°, Data dodania: 2012-05-14 00:51:41, Aktualizacja: 2022-01-26 22:13:56, Odsłon: 7559

Historia największej fabryki Breslau

Historia największej przedwojennej wrocławskiej fabryki jest taką lokalną wersją amerykańskiego snu „od pucybuta do milionera”. Chodzi o zakład znany przed wojną jako Linke-Hofmann-Werke AG Breslau.
 

Zdjęcie nr 1
Zdjęcie nr 2










 

Po lewej: Gottfried Linke (1792-1867), po prawej Johann G. Hofmann (1803-1879) – wrocławscy przemysłowcy, konkurenci, po śmierci ich spadkobiercy zdecydowali się połączyć siły.

Ale od początku: Gottfried Linke (1792 – 1867) był wrocławskim rzemieślnikiem. Znany był ze swojej pilności, wytrwałości i pracowitości. Jednocześnie był to człowiek skromny i uczciwy. Linke był stelmachem, produkował siodła i budował powozy. Jego zakład mieścił się na ulicy Rzeźniczej 32. Swoje siodła pan Linke produkowałby pewnie do końca życia, gdyby nie... postęp cywilizacyjny. Otóż przyszłością była kolej! W 1839 r. Linke otrzymał, jak na producenta siodeł i powozów, dość dziwne, ale również ogromne zamówienie. Na co? Na 100 kolejowych otwartych wagonów (w niektórych publikacjach mowa jest o zamówieniu na taczki, ale to błąd tłumaczenia). Linke miał je dostarczyć dla towarzystwa, które budowało właśnie Kolej Górnośląską (niem. Oberschlesiche Eisenbahn), kolej ta miała połączyć stolicę Dolnego Śląska z Górnym Śląskiem. Na wspomnianych wagonach (lub taczkach) Gottfried Linke zrobił interes życia, porzucił swoje siodła i związał się z branżą, która dynamicznie się rozwijała – koleją.

Zamówienie na wagony zrealizowała nowa firma Linkego, działająca już pod nazwą Wagenbauanstallt Gottfried Linke, czyli Fabryka Budowy Wagonów Gotffried Linke. Pierwszy zakład działał przy obecnej ulicy Rybiej (niem. Walfischgasse) i funkcjonował tam do lat 60 XIX w. Na ul. Rybiej /niestety nigdzie na mapie nie mogłem znaleść tej ulicy, chyba nie ma, może ktoś by pomógł lub nawet dodał jej znacznik do mapy - przyp. Maciej S./ produkowano między innymi wagony do przewozu węgla (pierwszy egzemplarz – 1844 r.) oraz wagony osobowe. W 1858 r. fabryka została przeniesiona w rejon obecnej ulicy Strzegomskiej (niem. Striegauer Chaussee, Striegauer Strasse), czyli w miejsce, które wtedy leżało jeszcze na peryferiach miasta. Po śmierci Gottfrieda Linkego w 1867 r., interes poprowadzili jego synowie, firma działała teraz pod nazwą Gottfried Linkes Soehne Wagonfabrik Breslau. Sam Gottfried Linke spoczął na tzw. Wielkim Cmentarzu, a jedna z ulic w Leśnicy nosiła w latach 1930-1945 nazwę Linkestrasse.

Fabryka rozwijała się bardzo dynamicznie, wprost proporcjonalnie do rozwoju kolejnictwa. W 1861 r. bracia Linke oprócz wagonów zaczęli produkować również lokomotywy. Jednocześnie fabryka stale się powiększała, powstały nowe hale do produkcji lokomotyw i wagonów. W 1871 r. zakład wykupiła spółka Breslauer AG für Eisenbahn-Wagenbau. Dzięki temu kapitał zakładowy spółki został znacznie podwyższony, do 960 tys. talarów, co umożliwiło dalszy rozwój fabryki. Z czasem produkty zakładów we Wrocławiu, wciąż znanych po prostu jako Linke, zostały docenione na międzynarodowych wystawach. W 1900 r. na Wystawie Światowej w Paryżu fabryka otrzymała Grand Prix. Firma została doceniona również na wystawie w Mediolanie w 1906 r., a w 1910 r. otrzymała jeszcze dwie nagrody – na Międzynarodowych Targach Kolejnictwa i Transportu Lądowego w Buenos Aires oraz na Wystawie Światowej w Brukseli.

Lokalnym konkurentem dla fabryki synów Linkego był zakład braci Hofmannów, którzy zaczynali od produkcji sikawek strażackich i maszyn do drewna. Fabryka mieściła się przy obecnej ul. Prostej (niem. Holteistrasse). Z czasem Hofmannowie również zmienili branżę – tak narodziła się firma Hofmann Gebr. & Co. Wagenfabrik AG. Hofmannowie produkowali wagony kolejowe oraz tramwajowe. W szczytowym okresie rozwoju w 1908 r. w fabryce pracowało 1000 osób.

Wydarzeniem przełomowym dla wrocławskiego przemysłu było połączenie obu konkurujących ze sobą firm w jeden koncern. Nastąpiło to w 1912 r. Nowe przedsiębiorstwo zaczęło funkcjonować pod nazwą Linke-Hofmann-Werke AG. W tamtych czasach był to największy zakład przemysłowy we Wrocławiu i jeden z największych producentów wagonów i lokomotyw w Europie. Powierzchnia fabryki liczyła wtedy 196 ha, z czego 78 ha zajmowały hale fabryczne i inne zabudowania pod dachem. Koncern wciąż się rozwijał i wchodził w fuzje z różnym zakładami, nie tylko z terenu Dolnego Śląska. Wiązało się to również ze zmianami w nazwie przedsiębiorstwa, np. w latach 1923-1926 firma nosiła nazwę Linke-Hofmann-Lauchhammer AG, a w latach 1928-1934 Linke-Hofmann-Busch-Werke AG.

Rok 1929 przyniósł wielki kryzys. Wrocławski koncern ciężko go przeżył, stracił kilka fabryk, w sierpniu 1933 r. wstrzymano nawet produkcję lokomotyw – ostatnia nosiła numer 3077.

Kilka lat później fabryka ponownie stanęła na nogi. Zdecydowano się na powrót do dawnej nazwy, która w Europie była już rozpoznawalną marką. Wrocławskie fabryki wagonów i lokomotyw ponownie nazywały się więc Linke-Hofmann-Werke AG. W tym czasie niektóre zakłady LHW zostały przejęte przez inne niemieckie koncerny. W wyniku tych zmian LHW ograniczyło się do produkcji wagonów kolejowych i tramwajowych. Szybko zwiększało się zatrudnienie – w 1935 r. w LHW pracowało 1600 osób, w 1939 r. było to już 3340 osób.

Należy wspomnieć również o „nietypowej”, jak na fabrykę wytwarzającej wagony, produkcji na potrzeby zbrojeniowe. Podczas I wojny światowej w LHW produkowano samoloty Walfisch, R-I i R-II. Z kolei podczas II wojny światowej prowadzono produkcję różnych elementów uzbrojenia dla wojennej machiny Hitlera – m.in. części do rakiet V-2 (od października 1943 r.). W czasie wojny w LHW wyprodukowano 12 takich pociągów pancernych.

Pod koniec wojny fabryka Linke-Hoffmann-Werke została poważnie uszkodzona. W 1945 r. zakład wznowił działalność pod nazwą Państwowa Fabryka Wagonów PaFaWag. Ale to już zupełnie inna historia...

Artykuł pochodzi ze strony http://wroclawzwyboru.blox.pl/2008/07/Linke-Hofmann-Werke-AG-czyli-od-pucybuta-do.html

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Ciekawy pod artykułem komentarz na temat poruszanego tu pierwszego zlecenia dla firmy Linke:

"Gość: nhenric, jyh194.internetdsl.tpnet.pl 2010/10/07 08:57:30

O początkach kariery Linkego w ciekawym artykule przedrukowanym z "Arbeitkalender" 1907, w M. Janitzek, Wie die erste Eisenbahn nach Oberschlesien zustande kann, [w:] Oberschlesien. Heimatbuch von Alfred Hein und W. Müller-Rüdersdorf, Leipzig 1926, s. 99-103.

W artykule można przeczytać, że Linke faktycznie zaczynał od niespodziewanego zlecenia na 1000 taczek, potrzebnych do usypywania wału pod budowę linii kolejowej z Wrocławia na Górny Śląsk (i dalej), po których następowały kolejne zlecenia, aż w końcu zajął się budową wagonów, a potem... interes już się kręcił :)"


/ / / / 10 /
/ / / / 12 /
Zulka | 2021-02-18 00:26:02 | edytowany: 2021-02-18 00:34:54
Mam zdjęcie do tego artykułu znalazłam na aukcji na eBay
maras | 2021-02-18 02:12:32
To dodaj do czy chcesz aby ktoś inny to zrobił?.
Zulka | 2021-02-18 23:30:05 | edytowany: 2021-02-18 23:33:19
ok już dodaje
Chudini | 2024-02-09 13:07:03
Ulica Rybia / Walfich-Gasse. To boczna ulica Rybackiej.